Afazja stanowi poważny problem logopedyczny, psychologiczny i społeczny. Ze względu na starzenie się społeczeństw i wzrost występowania chorób cywilizacyjnych stale zwiększa się zapotrzebowanie na rehabilitację i terapię neurologopedyczną, której podjęcie daje nadzieję na przełamanie trudności językowych i usprawnienie komunikacji osób z afazją.
Niniejsza publikacja wychodzi naprzeciw tym potrzebom. Autorki proponują formy oddziaływania logopedycznego do praktycznego zastosowania w terapii zarówno objawów afazji – zaburzeń artykulacji, anomii, agramatyzmu czy zaburzeń rozumienia – jak i współwystępujących dysfunkcji poznawczych. Liczne przykłady ćwiczeń zainspirują logopedów, neurologopedów, studentów, a także wszystkie osoby wspierające pacjentów z afazją do tworzenia programów terapii uwzględniających indywidualne potrzeby podopiecznych.
Afazja – zaburzenie rozpowszechnione wśród osób dorosłych i starszych oraz jeden z głównych przejawów ich niepełnosprawności – urasta do rangi wielkich problemów logopedycznych.